cit, quam juniorem illum Menevensem alterum; quem a Menevensi sede ad Dolensem archiepiscopale pallium transtulisse, ex Dolensis ecclesiæ sequentia quadam Giraldus Menevensis archidiaconus confirmare nititur. Tom. 5. pag. 95-97. IV. Theliaum igitur illum illustrem presbyterum Landaviæ (quem tamen jam antea episcopum, sed sine titulo, una cum Davide et Paterno ab Hierosolymitano patriarcha ordinatum retulerunt alii) non Samsoni in Dolensi, sed magistro suo Dubricio in Landavensi cathedra successisse; ibid. pag. 106, 107. 123. et tom. 6. pag. 45. Da- vide in Legionensi archiepiscopatu eidem Dubricio substituto: quan- quam occasione retenta a Davide antiquæ sedis suæ Menevensis et max- ime frequentatæ, non Legionensis solum sed etiam Menevensis archie- piscopus ille dictus fuerit: tom. 5. pag. 112. 123. eoque Merlinianum illud Giraldus huc pertraxerit ; "Menevia pallio urbis Legionum induetur." Ibid. pag. 104."
DXXIII. Calendis Februarii S. Brigida septuagenaria, annis XXX. post mor- Tom. 6. pag. 444-447. 465. Ejus corpus Kil-
dariæ sepultum, ad Dunensem ecclesiam postea est translatum. Ibid. pag. 451-454.
DXXVI. Ailillus sextus episcopus Armachanus mortuus est. Successit illi Ailillus alter. Ibid. pag. 437.
DXXVII. S. Canicus in Hibernia natus est, patre Lyadeco poeta nepote Dalani. Tom. 6. pag. 473. 526.
Orientales Angli Britannos Christianos omni crudelitatis genere affecisse dicuntur. Ibid. pag. 33.
Ad eundem annum S. Ailbei Imalecensis episcopi obitum annales Ultonien- ses et Inisfallenses referunt: et Colmanum, ante annos XI. in lucem editum, sacras ab eo literas didicisse, in ejusdem Colmani actis legimus : ibid. pag. 529. quorum neutrum cum illorum rationibus potest consistere, qui Ailbeum ante adventum Patricii Christianam fidem Hibernis annun- ciavisse statuunt. Ibid. pag. 332, 333. 433, 434.
DXXIX. Comainus Brecc in Hibernia natus est. Ibid. pag. 533.
Kynotus sive Kinocus ab Arthuro rege rector scholæ Cantabrigiensis con- stitutus fuisse fingitur. Ibid. pag. 31.
Justinianus et Honorius in Ramseia insula, Kynedus in Gowera occidentali claruisse dicuntur. Ibid. pag. 44, 45.
S. David, cum septem Cambriæ episcopis quorum ille primas erat, Glasto- niam venisse, et ecclesiam S. Mariæ minorem ibi construxisse dicitur: tom. 5. pag. 112. 140, 141. ubi a Glastoniensibus ad annum DLXV. vel DLXVI. hoc referri nota: quod tempore morti illius in Britannica his- toria assignato longe est posterius. Vide infra, annum DXLIV. et ex anonymo vitæ Davidis scriptore hoc quoque, si placet, accipe: "Ipse fundavit Glastingbernense monasterium; et deinde Badum (id est Ba- thoniam, de qua ad annum DXX.) ubi aquam mortiferam sua benedictione effecit lavandis corporibus salubrem: deinde alia construxit monaste- ria."
Ab eodem Davide provincialis totius Cambria synodus est coacta, cui no- men Victoria: in qua Breviensis concilii acta contra Pelagianos confir- mata sunt, et addita alia, quæ ad commodum ecclesiæ regimen videban-
tur necessaria. Utriusque synodi decreta ipse David sua manu literis mandavit, suæque et aliis per Cambriam ecclesiis servanda commenda- vit: quæ sub eo deinceps statum habuerunt florentissimum. Tom. 5. pag. 542.
Paulus Britannus, Iltuti discipulus, comitis Withuri et Childeberti regis Francorum opera Ossissimorum sive Leonensis in Armorica factus est episcopus. Ibid. pag. 539. et tom. 6. pag. 77, 78.
Kieranus filius artificis, accepta licentia a magistro suo Finiano, ad Ninni- dum primum in quadam sylva stagni Erni commorantem, deinde ad Endeum Aranensis insulæ abbatem profectus fuisse dicitur: tom. 6. pag. 525. sub quo annis VII. trituratoris in eadem insula illum exercuisse officium vitæ Endei scriptor significat: licet ipsum Endeum admodum longævum fuisse oporteat, si eo usque vitam produxerit: de quo vidend. ibid. pag. 428. 533, 534. ubi de Brendano Findloga filio ipsum invi-
DXXXI. Hoc anno, Aprilis die septimo, datum habetur commentitium regis Arthuri diploma; per nepotem suum Wolwanum (ut nugatores fingunt) ad Kynotum Cantabrigiensis scholæ rectorem transmissum: tom. 5. pag. 159. et tom. 6. pag. 33. quod non aliam meretur fidem, quam aniles illæ de rebus ab Arthuro extra Britanniam gestis fabulæ (de quibus, tom. 6. pag. 34-38. 176.) ab Hectore Boethio quoque, licet et ipso fabulatore maximo, impugnatæ. Histor. Scotor. lib. 9. fol. 163. b.
DXXXIV. Cerdicus Occiduorum Saxonum rex interiit: qui fœdere cum Mo- dredo nepote regis Arthuri inito, septem ab eo Angliæ comitatus acce- pisse dicitur. Tom. 6. pag. 38.
DXXXVI. Ailillus, septimus episcopus Armachanus, mortuus est.
DXXXVII. Hoc anno, vel DXXXV. ut alii volunt, XIII. Calendas Septembris Mocthæus Ludunensis episcopus, S. Patricii discipulus mortem obiit. Ibid. pag. 415.
DXXXVIII. Pulso in exilium Silverio, in Romanam sedem intrusus est Vigi- lius ad quorum alterutrum, ab avunculo Arthuro, Walwanus, Lothi regis Pictlandiæ et filiæ Utheri Pendraconis regis Britannorum filius, duodecim annorum juvenis, educandus putatur fuisse missus. Ibid. pag. 31, 32.
Kieranus filius artificis, relicta Aranensi insula, ad Cathaianam profectus est in qua sub Senano, insulæ illius abbate et episcopo, magister hospi- tum est constitutus. Ibid. pag. 525.
DXL. Gildas Badonicus, in Iltuti schola studiorum suorum primis fundamentis positis, tom. 5. pag. 539. Iren perrexit; quam ego non aliam quam Hiberniam esse existimo: in qua eo tempore, post Armachanam et Fi- niani scholam, celebris fuit Rossensis alia, a S. Fachnano viro sapiente constituta; in qua S. Brendanus artes liberales prælegisse dicitur. Tom. 6. pag. 471, 472.
Mendabnaucus (aliis Modomnoch dictus) Davidis Menevensis discipulus, apes in Hiberniam (Solini tempore ibi desideratas) primus detulisse di- citur: quod alii tamen S. Dominico Ossoriensi tribuendum autumant. Ibid. pag. 521, 522.
S. Servanus senex, Kentigerno a se discedente, migravit ad Dominum. Tom. 6. pag. 214, 215.
Kentigernus, anno ætatis suæ XXV. Glascuensis ecclesiæ et Cumbrensis diœceseos ab Hibernico quodam episcopo præsul consecratus, egregie mu- nere suo functus fuisse dicitur. Ibid. pag. 224, 225.
Finanus qui et Winninus Romæ, ubi septem annis manserat, sacerdotii gradum adeptus, in patria sua Hibernia multis annis episcopi functus est officio. Ibid. pag. 522, 523.
Tom. 6. pag. 534.
Ibid. pag. 520.
Ibid. pag. 42, 43.
Ilundus sive Ilandus episcopus in Hibernia claruit. Docus abbas, S. Canici magister, in Britannia claruit. Jltutus, Atrochius et Isanus abbates mortem obierunt. Paternus, postquam per annos XXI. in Lan-paternensi a se denominata ecclesia vixisset, a rege Caradauco (qui, ultra terminos Britanniæ regno propagato, minorem Britanniam regno suo subjugaverat) in Armoricam revocatus, Venetensem episcopatum ibi obtinuit ; et in Samsonis metro- politæ Dolensis intima familiaritate versatus est. Tom. 5. pag. 114. et tom. 6. pag. 45-47. In Lan-paternensi vero episcopatu Kinocum sive Cenaucum ille habuit successorem. Tom. 5. pag. 106. 114. et tom. 6. pag. 43.
S. Finiani discipuli in Hibernia fuere celebres: tom. 6. pag. 472, 473. Kieranus filius artificis; Columba Cille; Columba alter, Cruinthaini filius, Tirdaglasiæ apud Momonienses juxta Sinneum fluvium conditor; ibid. pag. 533. Brendanus filius Findloga, trium millium (ut præter alios habet Wernerus Laerius in temporum fasciculo) monachorum pater; ibid. pag. 474. Brendanus alter, Neimi sive Nemaindi clari poetæ filius, Bir- rani monasterii in meditullio Hiberniæ positi conditor; tom. 5. pag. 518. et tom. 6. pag. 523. Moby Clarinech; Laisreanus qui et Molasse, filius Nadfraichi, monasterii Damh-inis in stagno Ernensi conditor; tom. 6. pag. 531. Sinellus filius Maenaci sive Maynacur, abbas monasterii de Cluayn-inis in stagno eodem; ibid. pag. 503. Canicus nepotis Dalani filius, monasterii Campuli Bovis sive Achadh-bho et Cellæ Canici sive Kilkenniæ conditor; ibid. pag. 526. Ruadanus, monasterii Lothrani in regione Muscraiana conditor; Nannyd Lamdere, Mugenocus Killicumuli, episcopus Sennachus; et Coemanus, qui et Commanus, Fealconi filius, Rosscommaniæ apud Connacienses fundator. Ibid. pag. 532.
DXLII. Cambalanicum prælium in Cornubia gestum : in quo rex Arthurus et nepos ejus Walwanus, contra fratrem Modredum depugnans, cum aliis multis ceciderunt. Tom. 5. pag. 105. 144, 145. 459. 544, et tom. 6. pag. 32. 38-42.
In Glastoniensi vero insula sepultus est Arthurus: tom. 5. pag. 144-149. et tom. 6. pag. 38-42. ut et Weneveria uxor ejus secunda, tom. 5. pag. 144-148. Hanc ex nobili genere Romanorum editam, Arthurum, quum confectis bellis Britannicis, circa annum DXXI. totius patriæ sta- tum in pristinam dignitatem reduxisset, uxorem accepisse; eamque hoc anno ad urbem Legionum diffugientem, in templo Julii martyris vitam monasticam suscepisse, tradit historia Britannica. Lib. 9. cap. 9. et lib. 10. cap. 1. Ut secunda dicta videri possit, respectu Guennivaræ alte- rius ab Arthuro in ipso regni sui initio ductæ ; quam a Melua Sommer- settensium rege raptam ad annum DIX. ex Caradoco Lancarvanensi an-
notavimus. Quæ an illa Guanora regis Arthuri uxor fuerit, cujus in Albania ostendebatur tumulus (quem si mulieres calcavissent, steriles inde se futuras credebant; ut ex gentilium suorum opinione Hector Boe- thius retulit) ipsi Scoti Albienses viderint. Arthurum cognato suo Constantino, filio Cadoris ducis Cornubiæ, di- adema Britanniæ reliquisse ; tom. 5. pag. 105. 144. et tom. 6. pag. 56. eumque Modredi filiorum alterum Wintoniæ in ecclesia S. Amphibali, alterum Londini in fratrum quorundam cœnobio ab- sconditum, ante altaria trucidavisse, tom. 6. pag. 57, 58. narrat Gal- fridus Monemuthensis et eum secutus Matthæus Florilegus. At Gildas, qui ipso Constantino regnante libellum suum edidit, eum non Britannici regni monarcham sed Damnoniæ sive Cornubiæ tyrannum fuisse signi- ficat: ibid. pag. 57. neque S. Amphibali ecclesiam ille nominat in qua, sed sancti cujusdam abbatis amphibalum (sive exterius vestimentum) sub quo nefaria illa cædes commissa fuerit. Ibid. pag. 58. Videndum- que an non ad Constantinum etiam spectet, quod de Ambrosii Aureliani posteris apud eundem Gildam legitur; suis temporibus ejus sobolem magnopere ab avita bonitate degeneravisse. Tom. 5. pag. 511. Ut enim ipsum Ambrosium ab eo qui Romanæ gentis postremus purpuram in Britannia induit Constantino, ita et Constantinum hunc nostrum ab Ambrosio genus duxisse, indeque proavi (a quo regiæ dignitatis splen- dor in familiam suam primum inductus fuerat) nomen usurpavisse, pro- babile videri posset atque verisimile.
DXLIII. Kentigernus, post mortem Marken regis Cumbrensis provinciæ, sedem Glascuensem relinquere coactus, Meneviam ad S. Davidem iter cepisse, et juxta Caerleon multos ad fidem convertisse atque ecclesiam construx- isse dicitur. Tom. 6. pag. 85. 226.
Idem a rege Venedotiæ Cathwallaino loco accepto, Elguæ cœnobium ex- truxit, et episcopatus sedem constituit, impediente primum subregulo Malgone vel Maglocuno, sed postea adjutante: tom. 5. pag. 112. 115. et tom. 6. pag. 85, 86. vid. et pag. 87. ubi Pelagianis se opposuisse, et tom. 5. pag. 392. ubi Oxonii literis operam dedisse dicitur.
DXLIV. Malgo vel Maglocunus ille, in primis adolescentiæ suæ annis avunculo rege Cathwallaino cum fortissimis militibus oppresso, Venedotiæ reg- num invasit. Tom. 5. pag. 64. 86. Vitæ S. Paterni scriptor "Mailgu- num hunc (sic enim appellat) regem borealium Britonum ad debellan- dos et deprædandos australes Britones cum exercitu venisse, semper tentatorem sanctorum" extitisse, et speciatim S. Paternum injuria affecisse memorat. Ibid. pag. 46. 66. Eundem novam civitatem Bangor, ad fluvium (vel sinum marinum potius) Menai dictum, erexisse Johannes Rossus author est. Tom. 5. pag. 112. 161. et tom. 6. pag. 44. Daniel portus illius, in quo nova illa civitas Bangor est erecta, episcopus defunctus est, et in Berdseia insula sepultus. Tom. 6. pag. 43. Theonus, Glocestrensis episcopus, ad Londinensem archiepiscopatum trans- latus fuisse dicitur. Tom. 5. pag. 88-90. 390. et tom. 6. pag. 43. David Menevensis, et Legionensis antistes, Calendis Martiis, feria tertia, in Menevensi suo cœnobio mortuus, et jubente Malgone Vendotorum rege, in eadem ecclesia sepultus est. Tom. 5. pag. 98. 105, 106. et tom. 6. pag. 44. Successit illi in archiepiscopatu Kinocus sive Cenaucus, qui an-
tea Lampaternensis ecclesiæ fuerat episcopus. Tom. 5. pag. 106. 114, 115. et tom. 6. pag. 31. 43. 45.
Eodem quo ex hac vita David emigravit die, de imminente reipublicæ et ecclesiæ Britannica dissipatione Kentigernus, Elvius sive Elguensis episcopus, prophetavisse dicitur: tom. 6. pag. 88. eodemque die in Hi- bernia Senanus, qui B. Patricio in episcopatu Iniscattensi successerat, vitam finivisse. Ibid. pag. 436. 510.
Tuathalo Mælgarb jugulato successit in regno Hiberniæ Dermitius I. Cer- vailli filius: ibid. pag. 514. 523. Kierano filio artificis (sedem Iniscat- tensem, quo illum fama Senani attaxerat, ob monachorum illi supersti- tum invidiam relinquenti) Cluain-macnois et insulam Anginam, cum centum ecclesiis sive cellis in Midia et Breaghmuid dono dedit. Ibid. pag. 525. Kieranus vero, civitate Clonardensi cum suis villulis magis- tro suo Finiano donata (qui celeberrimam suam scholam eo deinde transtulit) in Angina insula maximum ipse fundavit monasterium, et ad usus pauperum reditus acquisivit amplissimos. Ibid. pag. 473. 525. DXLVI. Diare Columcill fundata est: tom. 6. pag. 527. not. urbs videlicet epis - copalis Derriensis in Ultonia, ubi a B. Columba celebre conditum est mo- nasterium, Roberetum Calgachi sive Calcagi ab Adamnano in illius vita appellatum; ut distingueretur ab altero illo Roboreo sive Roboreti CAMPO Dearmach dicto, ubi non minus celebre in mediterranea Hiberniæ parte, in comitatu nimirum regio, ab eo positum est cœnobium. Ibid. pag. 231. 474. Columba vero regulam monasticam condidit: et centum monasteriorum, partim in Hibernia, partim postea in Britannia, fundator extitit. Ibid. pag. 228. 243. 474. 483.
DXLVIII. Kieranus filius artificis, in Angina insula successore Dompnano sive Adomnano Momoniensi relicto, cœnobium Clonense sive Cluan-mac- nois-in Midia proximo ante obitum suum anno construxit. Ibid. pag. 473. 502. 525.
Petrocus Britannus relicto Lodoricensi suo monasterio, in quo per triginta annos commoratus discipulos doctrina et pietate illustres Credanum, Medanum et Dachanum instituerat, Romam et Hierosolymam visitavisse, deinde ad Indiam et orientalem Oceanum penetravisse, ibique in ignota quadam insula integro septennio theoricæ vitæ vacavisse dicitur. Ibid. pag. 84.
DXLIX. Kieranus, annos tantum XXXIII. natus, in Clonensi sua civitate obiit; tertio antequam Coemgenus sive Keivinus abbas Glindelacensis ad eum visitandum illuc pervenerat die. Ibid. pag. 473. 525. De monastica Kierani regula, vid. pag. 404.
DL. Quartus cyclus paschalis octoginta quatuor annorum incipit. Nonis Aprilibus (vel die præcedente, ut volunt alii) Tigernacus episcopus, cœnobii Cluanensis in Monachanensi comitatu conditor, mortem obiit. Ibid. pag. 417.
Colmanus sive Colmanelus, Dromorensis episcopus, in aquilonali parte flu- minis Locha nobile construxit monasterium. Ibid. pag. 430. 529. Coemanus, monasterii Ead cruin sive Enach-truim abbas, Mocuminus, et Fintanus abbas monasterii Cluainædnach, discipuli Columbi filii Cru- inthaini, in Hibernia claruerunt. Tom. 5. pag. 506. et tom. 6. pag. 532, 533.
« AnteriorContinuar » |