riam conservandam, pro insigni deinceps usi fuerint. Tom. 6. pag. 188. 193. 195. 256, 257, 258. DCCCXVIII. Dani sive Nordmanni, duce Turgcsio Norwego, Hiberniam per annos XXX. tributariam effecerunt et gentili furore debacchantes, ec- clesias fere omnes destruxerunt, libros incendio absumpserunt, viros eru- ditione et sanctitate illustres in latibula compulerunt et inventos martyrio affecerunt. Unde nova in florentissimam insulam invecta est barbaries: ibid. pag. 92. 373. 420, 421. 479, 480. quibus et ille locus addi poterit, ex actis Geraldi Saxonis: "Turgesius Norvagiensis, tyrannus valde cru delis, totam devastans Hiberniam, tandem ad Maionensem deveniens ecclesiam, templum quod fuit ibi a sanctis constructum ac asseribus plumbeis contectum in contemptum Dei et sanctorum comburendo de- struxit:" et quod de nongentis monachis a piratis una die in Bencho- rensi apud Ultonienses cœnobio interfectis a Bernardo est traditum. Ibid. pag. 476.
Sedulius Scotus clarus habebatur. Ibid. pag. 331, 332.
DCCCXIX. Achaius sive Eochaig, Scotorum Albiensium rex, mortem obiit. Ibid. pag. 259.
DCCCXXVII. Recepta post XXXIII. annorum ávapxíav Northumbria, Egber- tus occiduorum Saxonum rex monarchiam Angliæ, quæ nomen illud eo tempore putatur accepissse, primus sibi vendicavit. Tom. 5. pag. 134. et tom. 6. pag. 207.
DCCCXXXIV. Farananus ecclesiæ Armachanæ ann. XIV. episcopus præfuit. Tom. 6. pag. 420, 421.
DCCCXXXVI. Egberto Angliæ monarchæ succedens filius Ethelwulphus, avito West-Saxonum regno contentus, cætera quæ pater subjugaverat Æthel- stano filio suo tradidit. Ibid. pag. 258.
DCCCXXXVIII. Alpinus filius Achaii sive Eochaig, Dalriedæ rex, a Pictis oc- cisus est. Successit filius Kenedus sive Kinadius: qui Pictorum regnum delevit, sexies Saxones debellavit, et leges Mac-alpin (hoc est, filii Alpini) dictas promulgavit. Ibid. pag. 147. 260, 261.
DCCCXL. Kenedus hic, quem Kennethum II. vocant, post susceptum Dalrietæ regnum biennio transacto, in Pictaviam duxit exercitum. Ibid. DCCCXLII. Idem, quinto ineunte regni sui anno, Pictos profligavit: tanta in eos grassatus sævitia, ut neque mulieribus neque impuberibus neque sa- cris parceret ordinibus. Unde et hinc XVI. annorum Albanici ipsius im- puberibus neque sacris parceret ordinibus. Unde et hinc XVI. annorum Albanici ipsius imperii ducitur initium. Ibid.
DCCCXLIII. Anno regni sui sexto, cum pirata Danorum occupatis litoribus Pictos sua defendentes non modica strage prædando maritima contrivis- sent, Kenedus Dorsum Albaniæ transcendens in reliquos Pictorum ter- minos arma vertit: multisque eorum occisis, reliquos in fugam.compulit, et amborum regnorum monarchiam conquisivit. Ibid. pag. 260. DCCCXLV. Picti, reparatis aliquantulum Anglorum auxilio viribus, quatuor annis Kenedum frustra infestant. Ibid.
DCCCXLVIII. Turgesius, urbe Armachana occupata, Farananum primatem una cum omnibus religiosis et studiosis inde expulit, expulsi vero Faran- nani locum suscepisse putatur Dermitius: qui sapientissimus omnium doctorum Europæ fuisse dicitur. Ibid. pag. 420, 421.
Caso Turgesio, Hiberni Nordmannos a finibus suis expulerunt. Unde rex eorum, Dei auxilio tanta potitus victoria, ad Carolum Calvum Francorum regem pacis et amicitiæ gratia legatos cum muneribus misit; viam sibi petendi Romam concedi deposcens. Tom. 6. pag. 420, 421. DCCCXLIX. Aluredus, nobilis ille Anglorum rex, nascitur. Ibid. pag. 259. Kenedus, anno regni sui duodecimo, septies uno die cum Pictis congressus, universas eorum copias fudit; indeque Sconam rediens, Druskenum filium Feredethi Pictorum regem obtruncavit, atque illud regnum suo adjecit imperio. Unde ab anno sequente Giraldus Cambrensis Alba- nicæ Scotorum monarchiæ deducit epocham: ibid. pag. 256. 260–262. ubi non ad Twedam, nedum ad Tinam fluvium, Kenedum australem regni sui limitem protendisse; neque universam Pictorum gentem dele- visse, sed Scotico imperio subjecisse illum, ostenditur.
Picticæ gentis ut regem Druskenum, ita Tarnanum archiepiscopum postre- mum fuisse aiunt. Ibid. pag. 208.
DCCCL. Patricius abbas, relicta patria sua Hibernia, Glastoniam petiisse, ibique ad VIII. Calendas Septembris vitam finivisse dicitur. Ibid. pag. 458— 462.
DCCCLI. Ab Æthelstano filio Ethelwulphi Sandwici in Cantio Danorum cæsus est exercitus. Ibid. pag. 258.
DCCCLII. Forannanus et Dermitius, Armachani antistites, mortem obierunt : ipsaque urbe Armachana die Paschatis a Nordmannis ethnicis vastata est. Ibid. pag. 421.
DCCCLVII. Æthelwulphus rex Anglorum Idibus Januarii mortuus est; quum regnasset ann. viginti, mens. quinque. Ibid. pag. 258.
DCCCLVIII. Kenedus rex Albaniæ mortuus est: quum Dalreuinis suis annis XX. Pictis vero annis XVI. præfuisset. Successit illi in regno frater Domnallus sive Donaldus, Alpini filius. Ibid. pag. 261–263. Ninius discipulus Elvodugi (sive Elbodi illius, quem anno DCCCIX. obi- isse diximus) Britannicam historiam, quæ falso Gildæ nomine circum- fertur, edidit. Tom. 5. pag. 110. et tom. 6. pag. 374. 523.
DCCCLXII. Domnallus sive Donaldus filius Alpini, rex Scotorum et Pictorum, mortuus est. Tom. 6. pag. 262, 263.
DCCCLXXI. A Danis urbs Alclyde sive Dunbrittania spoliata, Northumbria capta, et Picti plurimum afflicti sunt. Ibid.
Ainlaphus et Ivarus Danorum duces ex Albania cum ducentis navibus Dub- liniam advenerunt: prædam maximam hominum Anglorum, Britonum et Pictorum captivam secum in Hiberniam adducentes. DCCCLXXV. Dani cum Halfdeno duce suo, tota Nordanhumbrorum regione occupata, Pictos et Strætcledwalos sive Cumbros depopulati sunt. Ibid. DCCCLXXVI. Constantinus filius Kenedi, rex Scotorum et Pictorum, mortem obiit. Ibid.
DCCCXXVIII. Edh sive Ethus filius Kenedi alter, fratri in regno succedens, a sociis suis occisus est. Ibid.
Guthrunum Danorum regem, quem alii Gurmound vocant, Aluredus An- glorum rex de fonte sacri baptismatis suscepit, Æthelstani nomen illi imposuit, atque Northumbria eum donavit. Ibid. pag. 91, 92. 259. DCCCLXXIX. Mælcobus filius Crumvaili antistes Armachanus, et Moctheus lector a Nordmannis ethnicis capti sunt. Ibid. pag. 421.
DCCCLXXXIII. Grimbaldus Flandrensis, doctissimos viros Oxoniam secum adduxisse, novas leges ac prælegendi formulas instituisse, atque eccle- siam S. Petri ab ipso fundamento ibidem extruisse dicitur: tom. 5. pag. 391, 392. quo et notula illa spectat, ex vita Alfredi regis quam scripsit S. Neothus (si titulo credere libeat) desumpta: quam ad marginem libri sexti polychronici Ranulphi Cestrensis, manu satis antiqua, appositam in membranis Thomæ Alani Oxoniensis reperi. "Grimbaldus, præsente victoriosissimo Alfredo cæterisque regni magnatibus, in universitate Ox- oniæ legit primo lectionem scholasticam: qui paulo ante fuit Parisi- ensis Cancellarius." Hunc Asserius Menevensis ut cantatorem optimum, et omni modo ecclesiasticis disciplinis et in divina Scriptura eruditissi mum celebrat. Videndum annon ejus sit sacramentorum ille liber, quem Grimoldi abbatis nomine, in secundo tomo Liturgicorum Jacobi Pamelii habemus editum.
DCCCLXXXVI. Simultatem inter veteres Oxonienses academicos et novos ad- venas, quæ per tres annos occultior extiterat, tandem acrius erupisse, in fragmento Asserio Menevensi temere assuto, legimus: quam cum frustra rex Alfredus componere tentavisset; Grimbaldum offensum Oxoniam reliquisse aiunt, et ad monasterium Wintoniense a rege nuper fundatum concessisse. Ibid.
DCCCLXXXIX. Guthrunus Danorum rex, Æthelstanus in baptismo nominatus, mortem obiit. Tom. 6. pag. 259.
DCCCXC. In Demetia Hemeidus regulus dominatus est: qui monasterium et parochiam S. Davidis deprædatus est, et Menevensem archiepiscopum inde expulit. Tom. 5. pag. 123, 124.
DCCCXCI. Tres Scoti de Hibernia ad Ælfredum Anglorum regem venerunt : Dufflanus, Macbethus, et Magulmemenus insignis doctor. Tom. 6. pag. 278.
Suibneus filius Mailchuvai, doctor Scotorum peritissimus, Clonmacnoisiæ in Hibernia obiit. Ibid.
DCCCXIX. Bressalus lector Armachanus mortuus est. Tom. 6. pag. 421. DCCCCVI. Asserius Menevensis archiepiscopus, mortuus est: quem ego quidem rerum Ælfredi regis scriptorem fuisse existimo: utcunque Balæus ex annalibus ejus (in quibus nihil tamen tale invenio) non solum affinem sed etiam cancellarium eum fuisse dicat nescio cujus senioris Asserii, ejusdem sedis archiepiscopi. Tom. 5. pag. 124. 392, 393. Neque ipsi etiam Guilielmo Malmesburiensi facilem assensum præbeo, qui (in se- cundo tam de regum quam de pontificum Anglorum gestis libro) Asse- rium nostrum, ab Ælfredo rege ex Sancto Dewi evocatum, Schireburnen- sem ait constitutum fuisse episcopum. Nam noster quidem inde se ab Ælfredo advocatum fuisse agnoscit: sed, cum annum ætatis XLV. rex ille ageret, hoc est, anno Christi DCCCXCIII. acta illius se con- scripsisse adjicit: quum integro ante illud tempus decennio Asserium Schireburnensem episcopum defunctum fuisse, Florentius Wigornien- sis et Matthæus Florilegus confirment: ipso etiam Malmesburiensi non diffitente; ubi Sigelmum, Asserii in Schireburnensi episcopatu succes- sorem, partem Dominici ligni a papa Marino missam regi Ælfredo detu- lisse narrat: lib. 2. de gest. Reg. cap. 4. cujus Marini mortem ab Asserio
(in gestis Ælfredi) ad DCCCLXXXIV. a Florentio Wigorniensi ad annum proxime sequentem relatam videmus.
DCCCCXXXVII. Helmstano in Wintoniensi episcopatu successit Swithunus: quem in Cantabrigiensis academiæ cathedra sacræ theologiæ professo- rem fuisse volunt; horum æquali, Bonagratia de villa Dei, in epistola ad nigros monachos Angliæ illud attestante. Ibid. pag. 390. Anlaphus Norwegus, Hiberniensium (ut aiunt) multarumque insularum rex, a socero suo Constantino filio Ethi Scotorum Albiensium rege inci- tatus, infinitam Danorum, Norwegorum, Scotorum ac Pictorum multitu- dinem adversus Æthelstanum Anglorum regem, Edvardi senioris filium, contraxit. Prælio vero ad Bruneburgum commisso, in quo Tarketuli cancellarii, Croylandensis postea abbatis, fortitudo emicuit, Æthelstanus Scotos et Pictos imperio suo subjecit. Tom. 6. pag. 264. DCCCCXL. Æthelstanus, rex Anglorum, Glocestriæ vitam finivit. Ibid. pag. 259.
Ei succedens Edmundus senior, Dunstanum Floriacensem monachum Glastoniensis cœnobii abbatem constituit. Tom. 5. pag. 135. 152. DCCCCXLIII. Constantinus III. Ethi filius, Scotorum Albiensium rex, di- misso regno, Keldeorum sive Colideorum S. Andreæ abbas factus est. Tom. 6. pag. 197.
DCCCCXLIV. Edmundi regis donatio, ecclesiæ S. Mariæ Glastoniæ concessa, et Dunstano ejus abbati; qui regiis opibus suffultus, Glastoniense cœ- nobium magnifice restauravit. Tom. 5. pag. 135, 136. DCCCCXLVI. Edmundus rex, Leolini regis Demetiæ auxilio fretus, Cumbriam totam cunctis opibus spoliavit: ac duobus filiis Dunmail ejus provinciæ regis oculorum luce privatis, regnum illum Malcolmo I. Scotorum regi de se tenendum concessit; ut aquilonares Angliæ partes terra marique ab hostium adventantium incursione tueretur. Tom. 6. pag. 204, 205. DCCCCL. Osulfus primus Nordanhumbrorum comes constitutus est. Ibid. pag. 262.
DCCCCLIII. Mælpatricius lector Armachanus obiit. Ibid. pag. 422. DCCCCLV. Guentoniensis episcopi, Monemuthensibus præsidentis, in Landa- vensi regesto fit mentio. Tom. 5. pag. 116.
DCCCCLX. Indulpho apud Scotos regnante, Edenburgum ab Anglis relictum usque in hodiernum diem a Scotis est possessum. Tom. 6. pag. 207. Ældredi Albanensis abbatis tempore, navalia armamenta et conchylia Ve- rolamii sunt effossa. Tom. 5. pag. 182, 183.
DCCCCLXVIII. Diploma ab Edgaro Anglorum rege Westmonasteriensi ec- clesiæ concessum. Tom. 6. pag. 99. 289.
DCCCCLXX. Ædmari Albanensis abbatis tempore liber idiomate antiquo Bri- tonum de S. Albani martyrio conscriptus a fossoribus inventus, et Un- wona presbytero interprete in linguam Latinam transfusus fuisse dicitur. Tom. 5. pag. 184, 185.
Osulfus comes, Nordanhumbranæ provinciæ administratione cum Oslaco divisa, regionem ad aquilonarem plagam Tinæ positam illius curæ com- misit; Eboraco cum suis finibus sibi reservato. Tom. 6. pag. 262. DCCCCLXXI. Ædgarus rex Glastoniensis cœnobii privilegia confirmavit et amplificavit præsentibus Dunstano Cantuariensi et Oswaldo Ebora-
censi archiepiscopo, Athelwoldo Wintoniensi et Brithelmo Fontanensi sive Wellensi episcopo, Edgiva regina et multis aliis. Tom. 5. pag. 142. Eodem Edgaro præsente, ecclesiæ Glastoniensi ab Ealdredo quodam do- natæ sunt XI. hidæ de Clifan. Ibid. pag. 143.
DCCCCLXXV. Edgarus rex Laudoniam Kenedo III. Scotorum regi ea condi- tione concessit; "ut annis singulis in festivitatibus præcipuis, quando rex et ejus successores diadema portarent, venirent ad curiam et cum cæteris regni principibus festum cum lætitia celebrarent." Tom. 6. pag. 207.
DCCCCLXXXVI. S. Albani reliquiæ, a Germano Romam perlatæ, per Theo- phaniam imperatoris Othonis II. conjugem Coloniam deportatæ fuisse dicuntur. Ibid. pag. 379.
DCCCCXCIII. Leofrico (Ælfrico et Aluricio aliis dicto) ex abbate S.'Albani
facto archiepiscopo Cantuariensi, successit in abbatia frater ejus uterinus Alfricus qui S. Albani in cœnobio illo decantatum officium composuit. Tom. 5. pag. 180. Vide Balæum, centur. 10. cap. 52.
MXXVIII. Marianus Scotus chronographus in Hibernia natus est. Tom. 6. pag. 282.
MXXXII. Glastoniensis cœnobii privilegia a Cnutone rege confirmata sunt. Tom. 5. pag. 141.
MXL. Siwardus, comitem Eadulphum interficiens, totius provinciæ Nordanhum- brorum contitatum ab Humbra usque ad Twedam administravit. Tom. 6. pag. 262.
MLIV. Siwardus Nordanhumbrorum dux, jussu Edvardi regis et confessoris, Malcolmum III. (Con-more sive Capitonem dictum) filium regis Cum- brorum, profligato Macbetho, regem Scotorum constituit. Ibid. pag.
204. Vide Edvardi I. literas ad Bonifacium papam apud Matthæum Westmonasteriensem in Florib. historiar. et Thomam Walsingham. in Ypodigm. Neustriæ, anno MCCCI.
MLV. Siwardo defuncto, in ducatu Nordanhumbria successit Tostius: sub quo Copsi totius comitatus curam gerebat. Ibid. pag. 262.
MLX. Wulsinus, monachus inclusus, sanctitatis opinione in Anglia claruit. Ibid. pag. 288.
MLXI. Nicolai II. pontificis rescriptum ad Edvardum regem de Westmonas- teriensis ecclesiæ privilegiis. Ibid. pag. 289.
MLXV. Privilegia ab Edvardo rege Westmonasteriensi ecclesiæ, denuo a se extructæ, concessa. Ibid. pag. 288.
Assumenta legibus illius adjecta. Ibid. pag. 33, 34.
MLXVII. Copsius Nordanhumbrorum illorum qui ad septentrionalem plagam Tini fluminis habitant a Guilielmo I. Anglorum rege comes factus est. Ibid. pag. 262.
MLXX. Crucem Stane-moriæ, in Westmorlandiæ et Richmondiensis comitatus confiniis, a Guilielmo I. Angliæ et Malcolmo III. Scotia rege, tanquam limitem utrique regno fixam fuisse, Scotorum tradunt historici. Ibid. pag. 107. Vide Camden. in Yorkshire, pag. 596.
Malcolmus III. episcopatus Scotia constituens, Gallovidiæ, quæ Sodorensi episcopo subdita fuisse dicitur, sedem antiquam suam episcopalem Can- didam Casam restituit. Ibid. pag. 206.
Incertæ fidei leges Guilielmo I. adscriptæ. Ibid. pag. 264, 265.
« AnteriorContinuar » |