Anno Christi.

vero tandem in prælio a Saxonibus occisum fuisse narrat Blondus, Hul-
drichus Mutius, et Polydorus Vergilius; qui etiam in monte Ambrosii,
vulgo Stanhenges dicto, juxta Ambresburiam, ingentium illorum saxorum
quæ hodie conspicitur substructionem, ad ejus memoriam conservandam,

a Britannis positam fuisse addit. Tom. 5. pag. 516.
CCCCLXVII. Brigida, ætatis XIV. anno vix superato, sive a Patricio sive a

discipulorum ejus aliquo velata fuisse dicitur. 'Tom. 6. pag. 180.
CCCCLXVIII. Benignus episcopus, qui acta Patricii adhuc viventis scripsisse

dicitur, mortuus est; et ut alii quidem volunt, Glastoniæ, ut alii Ar.
machiæ sepultus est: ibid. pag. 373. 423. 438, 439. quanquam annales

Inisfallenses Romæ mortuum eum fuisse notent.
CCCCLXIX. Iserninum episcopum (de quo, tem. 6. pag. 400. 491. 510.) mor-

Anno Christi.
CCCCLXXXIV. Brendanus, Findlogæ sive Albi-logi filius, nascitur. Tom.

6. pag. 50. 523.
S. Brigida, ex monasterio virginum cui abbatissa præerat, legatione in Bri-

tanniam ad Gildam Albanium missa, nolam ipsius manibus fusam dono ab
eo accepisse traditur. Ibid. pag. 465. 469. Erat autem monasterium
illud in civitate Brigidæ Kil-daria ; non a Daria virgine ipsius æquali,
neque ab Ursulana illa Daria, sed a robore vel quercu ita denominata.

Cellam enim Roboris vox illa denotat. Ibid. pag. 162, 163.
CCCCLXXXVIII. Hoc anno, ut Ultonienses annales indicant, mortem obiit

S. Mel, primus Ardachadensium episcopus; qui avunculi sui S. Patricii

adhuc superstitis acta scripsisse dicitur. Ibid. pag. 373. 382.
Eodem anno, vita functo Hengisto successit filius ejus Oeric cognomento

Oisc ; a quo reges Cantuariorum Discingæ cognominati sunt. Tom. 5.

pag. 515.

Cum morte Hengisti illam a Gilda celebratam Ambrosii Aureliani victoriam

(quam nos ad annum CCCCLV. vel CCCCLVI. cum Henrico Huntingdo-
niensi referendam putamus) conjunctam fuisse vult Galfridus Monemu-
thensis, et eum secutus Matthæus Florilegus. Profligato enim Hen-
gisti exercitu, captaque mox urbe Conani (quæ Eboracensium Conis-
burgh est) ab Eldole, fratre ipsius Eldado Glocestrensi episcopo inci-
tante, interemptum esse Hengistum ; filioque ejus Octliæ qui in Ebora-
censi, et cognato Eosæ sive Ebusæ qui in Aleludensi urbe se incluserat,
in deditionem acceptis, regionem juxta Scotiam sive Albaniam ab Am-
brosio fuisse concessam, apud illos legimus. Tom. 5. pag. 514, 515. et

tom. 6. pag. 227, 228.
S. Brigida Glastoniam venisse, in vicina insula Bekery sive parva Hibernia

dicta aliquantulam moram per nonnullos annos traxisse ; relictaque ibi
nola (quam a Gilda acceperat) aliisque suis insignibus, in Hiberniam re-

diisse dicitur. Tom. 6. pag. 464. 469.
Tremouno sive Tremorino urbis legionum archiepiscopo suggerente, Uthe.

rum Pendraconem cum exercitu quindecim millium armatorum in Hi-
berniam profectum, Gillomauro rege frustra repugnante, ingentium illo-
rum lapidum (de quibus ad annum CCCCLXVI. dictum) structuram ex
Killarao monte in media Hibernia, Ambrosii Merlini opera in agrum
Sarisburiensem transtulisse ; et, ad Britannicorum principum (quorum
ad annum CCCCLXI. facta est mentio) proditione Saxonum ibi peremp-
torum conservandam memoriam, in eo quo hodie conspiciuntur loco col-

locavisse, fabulantur. Tom. 5. pag. 516—520.
Odamnanus, abbas Inche-keth, S. Servanum in Albaniam primum adve-

nientem hospitio excepisse dicitur. Tom. 6. pag. 221.
CCCCXC. Tremouno sive Tremorino defuncto, in urbis legionensis archiepis-

copatu Dubricius Landavensis antistes successisse traditur. Tom. 5. pag.

94. 102, 103. 510. 519.521.
Eodem tempore Samsonem quoque Eboracensem ordinatum fuisse archi-

episcopum, cum Britannica Galfridi historia tradit Matthæus Florilegus.

Ibid. pag. 94. 519.
S. Gundleus, filius regis australium Britonum, postquam per aliquot annos
patris demortui regnum administrasset; eo tandem Cadoco filio suo

tur.

Anno Christi.

commendato, ecclesiam construxisse, ibique in magna abstinentia et vitæ

sanctimonia vixisse memoratur. Tom. 5. pag. 530.
In Albania floruisse dicuntur Colmanus Priscus, Medanus, Modanus et

Euchinus episcopi, Scotorum et Pictorum doctores : quibus et comnien.
titios librorum titulos pro libidine sua Thomas Dempsterus adscribit.

Tom. 6. pag. 220.
In Hibernia, ad Begerinensem Ibari episcopi scholam, literarum sacrarum

aliarumque liberalium artium discendarum gratia, magna confluebat
auditorum multitudo. Inter quos nepos ipsius Abbanus, adhuc duoden-
nis, avunculo per quinquennium educandus a parentibus traditus fuisse

scribitur. Ibid. pag. 336. 347, 348. 429, 430.
Operam a B. Patricio. hic positam ita illi secundam evenisse notat Joce-

linus; ut Hibernia speciali nomine insula Sanctorum ubique terrarum
jure nominaretur. Quorum sanctorum ab ipso Patricio duas synodos
coactas fuisse nugacissimus quidam scriptor retulit: in quarum poste-
riore, populis qui adhuc infideles remanserant baptizatis omnibus, pro-
batorum hominum triginta millia in tres turmas sese divisisse, atque
Africæ, Asiæ et Europæ continentem peregrinorum ritu invisisse, com-

miniscitur. Tom. 6. pag. 519.
Visio prophetica de triplici Hiberniæ statu B. Patricio exhibita fuisse dici-

Ibid. pag. 479, 480.
Monasterium, quod Meneviæ S. Patricius primum fundaverat, restauravit

S. David et amplificavit. Tom. 5. pag. 119, 120. 540, 541.
Finianus, relicta patria sua Hibernia, in Britanniam profectus (ad Da-

videm ; cum quo duos viros sanctos, Gildam et Cathmaleum, præsentes
eum tunc invenisse scriptor vitæ ipsius indicat) triginta ibidem annos

exegisse et tres ecclesias construxisse memoratur. Tom. 6. pag. 477.
CCCCXCII. Sub Vuffa cæpit regnum orientalium Anglorum ; quos ab eo Vuf-

fingas appellatos Beda confirmat. Ibid. pag. 33.
CCCCXCIII. Uthero Pendraconi filius natus est Arthurus : siquidem quindecim

annorum ille fuerit, quum patri in regno successit. Tom. 5. pag. 533.
B. Patricius, annos natus CXX. in Saballino cænobio (cujus abbatem

S. Dunnium discipulum suum longe ante constituerat; tom. 6. pag. 434.)
XVII. die Martii, feria quarta, animam Deo reddidit. Tom 6. pag. 279.

377. 441-450.
Ecclesias CCCLXV. condidisse, totidemque episcopos (quorum aliquot

insigniorum consignata habentur nomina) cum tribus presbyterorum mil-

libus, ordinavisse perhibetur. Ibid. pag. 477. 517, 518.
Actorum ejus scriptores plurimi : inter quos et tres ipsius numerantur ne-

potes, Mel, Lumanus, et Patricius junior ; ibid. pag. 372, 373, 374.
quorum postremus, post patrui excessum, Britanniam repetens, vel in
Glasconensi vel in Glastonensi ecclesia vitam finivit. Ibid. pag. 373.

381. 458.
De loco sepulturæ ipsius sententiæ variæ. Ibid. pag. 450—458.
Eo defuncto, S. Winwalocus Britannus vitam apud Armoricos agens mo-

nasticam, ad insulam quandam se transtulit; in eaque cum sociis suis

triennio mansit, vitam ducens eremiticam. Tom. 5. pag. 530, 531.
CCCCXCV. Caelii Sedulii Hiberni nuper defuncti, carmen paschale a

Turcio Rufio Asterio in lucem est editum. Tom. 6. pag. 325-329.

Anno Christi.

Cerdicus, regni occidentalium Saxonum conditor, in Britanniam veniens,

ita Britones contudisse traditur, ut in ejus jura volentes concesserint; et
Wintoniensibus monachis interfectis, eorum ecclesiam in idolorum tem-

plum convertisse. Tom. 5. pag. 532. 534, 535.
CCCCXCVI. S. Winwalocus vitæ annos octo extremos in Tauraco monasterio

exegit. Ibid. pag. 531.
CCCCXCVII. Cormacus quartus episcopus Armachanus mortuus est. Dubta-

chus illi successit. Tom. 6. pag. 437.
Eodem anno, Pascentium filium Vortigerni et Gillomannium (vel Gillomau.

rum potius) Hiberniæ regem, Britanniam invadentem, ab Uthero Pen-
dracone interfectos fuisse, ex fluxa Britannicæ historiæ fide refert Mat.

thæus Florilegus. Tom. 5. pag. 521.
CCCCXCVIII. Coemgenus, qui et Keivinus, in Hibernia natus est: si, ut a qui-

busdam habetur traditum, annos CXX. vixerit et anno Christi DCXVIII.
mortem ille obicrit. Tom. 6. pag. 524, 525. A S. Cronano presbytero

baptizatum fuisse scriptor vitæ ipsius indicat.
Eo tempore Petrocus Cumber, hæreditario regno et patria relicta, in Hi-

bernia literarum disciplinis et sacræ scripturæ studio dedit operam.

Ibid. pag. 83. 86.
Petranus quoque Armoricus, patria relicta, Hiberniam petiit.
Dubricius in Hentlaniano suo gymnasio, ad Guy sive Vagam fluvium po-

sito, præter viros sapientes et doctores, Theliaum, Samsonen, &c. mille
alios clericos, per septem annos continuos, in divinæ et humanæ sa-
pientiæ studiis auditores habuisse, deinde per plures annos, in loco ad
eundem fluvium sito cui Moch-ros nomen ipse imposuit, cum innumeris
discipulis similiter versatus fuisse ; sedem denique episcopalem et War-
wici (si non Vervici in agro Cardiganensi, potius) et Landaviæ tenuisse

memoratur. Tom. 5. pag. 509, 510.
Conindrio et Romulo Manniæ insulæ cpiscopis vita functis Maguil sive

Machaldus Hibernus successit. Tom. 6. pag. 181.
Patricianus Britannorum episcopus, Saxonicam persecutionem declinans, in

eadem Manniæ insula sanctam vitam egisse, et sine beatissimo quievisse

dicitur. Tom. 5. pag. 479, 480.
Religionem in Hibernia post B. Patricii obitum negligentius cultam, apud

Ultonienses Gildas Albanius studium regens et prædicans in civitate
Ardmacha; ibid. pag. 508. et tom. 6. pag. 420. 433. in Connacia vero
et Lagenia et terra Eugenica S. Kenanus; cum discipulo suo S. Congello,

restauravit. Tom. 6. pag. 339.
D. $. Ibarus in Begerinensi sua insula IX. Calendas Maii mortem obiit. Ibid.

pag. 429, 430. Circa hoc tempus, Paulus Leonensis natus.
Godelbertus presbyter, poeta Christianus, floruit. Tom. 5. pag. 528, 529.
Cadocus Lancarvanensis abbas, Tathæi Hiberni discipulus, claruit. Ibid.

pag. 529, 530.
Jarlathus filius Logæ, primus ecclesiæ Tuamensis antistes, claruit. Tom.

6. pag. 524.
Colmannus antistes, a quo Finanus, qui et Winninus, primum iustitutus est,

in Hibernia floruit.
Paulinus, discipulus. Germani, in Vecta insula divinis vacabat studiis : ad

quem profectus David Menevensis jam factus presbyter, sacris scripturis,
Anno Christi.

una cum Theliao Dubricii discipulo, sub illius magisterio operam dedit.

Tom. 5. pag. 529, 530. et tom. 6. pag. 45.
DIII. Fergusium Erci filium, cum fratribus suis, ex Hibernia in Albaniam de-

duxisse coloniam, Hibernici tradunt annales. Tom. 6. pag. 144-148.

230. 241, 242.
DIV. S. Winwalocus in Tauraco monasterio vitam finiit. Tom. 5. pag. 531.
S. Columbam Glastoniense cænobium invisisse fingunt, XVIII. antequam

ille natus fuerat annis : tom. 6. pag. 464, 465. eadem fide, qua alii Ionæ
insulæ abbatem eo tempore Convallanum fuisse tradiderunt. Ibid.

pag. 221.

DV. Coeingenum septennem parentes S. Petroco in literis ac sanctis moribus

erudiendum tradiderunt. Ibid. pag. 83.
DVI. S. Kertennus sive Mac-kartinus, episcopus Clochorensis, IX. Calendas

(al. II. Nonas) Apriles obiit: successore relicto Tigernaco, qui in Cluana-